در نکوهش بی‌صبری

کلاس شنبه‌هایمان لااقل یک فایده‌ی بزرگ دارد و این است که آدم‌های باهوشی را می‌بینم که برای کاری که برنامه‌اش را دارند تلاش می‌کنند و از خودشان انتظار ندارند بی‌که چیزی را خوانده باشند بلدش باشند و در یادگیری صبر و حوصله به خرج می‌دهند. همان چیزهایی که من ندارم. مدام از خودم انتظار دارم بدون زحمت کشیدن همه چیز را بدانم و موقع یادگیری هم هر ده دقیقه ساعت را نگاه می‌کنم و حواسم صدجا می‌رود. باید در مغزم فرو کنم که بلد بودن بدون زحمت کشیدن نه شدنی‌ست؛ نه اگر می‌بود افتخاری می‌داشت. زحمت کشیدن برای آن‌چه که می‌خواهی جز اینکه تو را به نتیجه می‌رساند نشان‌دهنده‌ی ویژگی‌های شخصیتی ارزشمندی هم هست.