پنجشنبه, ۱۳ شهریور ۱۳۹۹، ۰۷:۰۷ ب.ظ
نیاز
بیش‌ترین نیاز فعلی‌ام بودن در جمع آدم‌هایی‌ست که حرف‌هایی برای گفتن دارند. منظورم این است که حاصل معاشرت با آن آدم‌ها صرفاً خوش گذشتن و لودگی نباشد. بشود در یک یا چند زمینه چیزهایی از آن‌ها یاد گرفت یا اطّلاعاتی کسب کرد که مایه‌ی تغییرم بشود. منظورم هم الزاماً حضور فیزیکی نیست. گمانم بودن در دوره‌ی رونق وبلاگ‌نویسی هم کارم را راه می‌انداخت ولی حالا که چنین چیزی نیست کاش جمع‌های دوستی این‌چنینی‌ای می‌داشتم. نکته این‌جاست که من خودم آدمی که حرفی برای گفتن داشته باشد نیستم. و خب، چنین جمع‌های دوستی‌ای اصلاً چرا باید من را بپذیرند؟
من هم همین حس خطوط آخر زو دارم: دلم می‌خواد اون‌جا باشم ولی خودم اون‌جوری نیستم. لطفی باید شامل هر دوی ما بشه از طرف این آدما:))